Pasar al contenido principal

Virgilio en el Archivo

portada

Nuestro Virgilio.

El Archivo Histórico conserva una bella edición de Virgilio, con las siguientes características. A cargo de Carolus Ruaeus (Charles de la Rue, jesuita francés, 1643-1725), no solo filólogo, sino también poeta original en latín y gran orador de la Compañía. La edición es parisina, de 1722, por los hermanos Barbou (Juan y José), cuya empresa funcionó entre 1717-32.

Aeneae nau b

La edición está adornada de bellos grabados:

Aeneae nau c
Dulcedine cantus trahitur.

Además de un mapa de las navegaciones de Eneas:

Aeneae nau

El texto se acompaña de una interpretación en prosa y abundantes notas:

inc Aen

Copiamos el argumento que antecede al libro I:

Argumentum Aeneidos cum XII librorum argumentis scripsit Carolus Ruaeus (soc. Iesu.) ex libro "ad usum serenissimi Delphini," Philadelphia MDCCCXXXII p. Ch. n.

Aeneis poema heroicum, sive epicum, ab Aenea Troiano, Veneris et Anchisae filio, Priami genero, nomen habet: non quod actiones illius omnes comprehendat, sed unam inter omnes praecipuam, scilicet regnum in Italia fundatum.  Scripta est a Virgilio in gratiam, tum Romanae totius gentis, tum familiae imprimis Iuliae, quae originem referebat suam ad Iulum sive Ascanium, Aeneae filium ex Creusa Priami filia. In hanc porro familiam adscitus a Iulio Caesare avunculo fuerat Octavianus, tunc rerum potens, atque Egypto subacta, M. Antonio et Cleopatra interfectis, unus orbis Romani dominus.  Scribi capta est, Anno U. C. 724 exeunte, Virgilii 40, Octaviani 33, (id est, 31 a. Ch. n.) cum Octavianus in Asia non longe ab Euphrate hiemaret;  atque ita Virgilius post adhibitam Georgicis extremam manum, continuo animum Aeneidi videtur applicuisse; in eaque annos, ut habet Servius, undecim collocasse, quot ab eo tempore ad mortem Virgilii omnino numerantur.  Secutus est Virgilius, ut in Bucolicis Theocritum, in Georgicis Hesiodum;  ita in Aeneide Homerum, cuius Odysseam sex prioribus libris, Iliadem sex posterioribus, expressit, an etiam superavit? id vero ambigitur inter doctos.

Traducciones virgilianas.

Presentamos ahora una traducción que tuvo mucha vigencia: la del señor Caro, 1873.

Eneida_Caro
Como puede verse, una octava le alcanzaba al traductor para vertir 5,5 hexámetros.